Daniël Lohues

''Omdat Amerika een poos dicht was, ben ik de laatste twee jaar een paar keer naar Frankrijk gegaan. September 2021 huurde ik een mooi, achteraf gelegen huis op een heuvel in de buurt van Saint Antonin Noble Val. Ik ken het gebied goed. Ik kom er al 25 jaar omdat goeie vrienden van mij daar ergens wonen. Sint-Antonius is de heilige die je aanroept als je iets kwijt bent. "Sint-Antonius beste vrind, zorg dat ik het wedervind", sprak mijn moeder vaak als ze iets zocht. Ik zocht naar rust en berusting. Een maand lang reed ik door het middeleeuwse landschap en stopte ik om naar een rivier te kijken of naar een graanveld. Of ik reed naar de stad Albi. Daar staat een grote, eeuwenoude kathedraal, lang het grootste bakstenen gebouw van de wereld. In die van binnen kleurige kathedraal liggen de relikwieën van de Heilige Cecilia. De heilige van de muziek. Daar heb ik regelmatig een kaarsje aangestoken.

Na die maand in m’n eentje in Frankrijk, was het tijd om de studio in te gaan en weer onder de mensen te komen. Ik heb de mannen gevraagd waarmee ik ook die elektrische tours heb gedaan. En die liveplaat natuurlijk. Heb ik die wel meegeteld? En ze speelden ook mee op de albums Vlier en Sowieso. En Bernard al vanaf Hout Moet. Het was een mooi weerzien. Ik liet ze een nieuw lied horen, vertelde hoe ik het voor me zag en binnen no time waren we waar we wilden wezen. En dat achter elkaar door. Nummer na nummer. Wat een mooie tijd hebben we gehad. Het is een dubbelelpee geworden. Ziel en zaligheid zitten erin. Bloed en tranen ook.''